پنج دقیقه و دو ثانیه‎ای که کشت ما را

به ولله روا نیست نیمه‎شبانه نوای کمانچه‎ی هابیل علی‎اف روانه‎ی حال پُرتمنای به جان رسیده‎ی بی‎دل ما کنید. که ناچار شویم نامه از سر بگیریم این خزان خسته را. که دهان بسپاریم باز به طعم تمبر..