من آن سال، زیرِ هجوم سبز زیتون شکستم و هیچ ندیدم.

یوکابِد
    جنینِ مُرده را به نیل داد و
                            گریست.

مُوشه
   آهسته و رقصان
                 تا تنِ نرمِ تاریکِ دورِ نیل
                                       غوطه خورد.
از آن میان تنها
            دروغ عهد عتیق را
                              بِتیا
                                 باور کرد...